پژوهشگران کانادایی ابداع می کنند روش جدیدی برای پرورش زنبورهای مقاوم در مقابل بیماری

به گزارش عاشق وب پژوهشگران کانادایی تلاش دارند با بررسی ژن زنبورها، روش جدیدی برای پرورش زنبورهای مقاوم در مقابل بیماری عرضه کنند.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، پژوهش جدید “دانشگاه یورک”(York University) کانادا نشان داده است که امکان دارد کلید پرورش زنبورهای عسل مقاوم در مقابل بیماری، در گروهی از ژن ها نهفته باشد که به زنبورها در محدود کردن گسترش کرم های ریز و باکتری ها کمک می کنند.
بعضی از زنبورهای کارگر می توانند لاروهای بیمار و مرده را تشخیص دهند و آنها را از قلمرو خود دور کنند. این رفتار که یک جز ء ژنتیکی قوی به حساب می آید، شانس حفظ قلمرو زنبورها را زیاد می کند. پژوهشگران برای درک تکامل این رفتار منحصر به فرد، ژن های مؤثر بر این رفتار را بررسی کردند.
شاید این پژوهش، به ابداع روشی برای عرضه برنامه های پرورش زنبورهای مقاوم در مقابل بیماری در سراسر جهان منجر شود.
پروفسور “امرو زائد”(Amro Zayed)، از متخصصان بخش زیست شناسی دانشگاه یورک اظهار داشت: ایمنی اجتماعی، رفتار بسیار مهمی است که پرورش دهندگان زنبور عسل قصد دارند برای ایجاد گروه های سالم تر زنبور عسل از آن استفاده کنند. ما می توانیم به جای صرف زمان طولانی برای سنجش رفتار زنبورها، این جهش های ژنتیکی برای پیش بینی رفتار را روی زنبورها آزمایش نماییم.
وی ادامه داد: این پژوهش، راه های جدیدی را جهت استفاده از ژنوم ها در پرورش گروههای سالم تر و مقاوم تری از زنبورها عرضه می دهد. نتایج این بررسی، برای متخصصان ژنتیک که برای درک مفهوم ژنتیکی این رفتار تلاش می کنند، کارآمد خواهد بود.
این گروه پژوهشی، ژنوم های سه جامعه گوناگون از زنبورها را طبقه بندی کردند و ژنوم آنها را مورد بررسی قرار دادند. آنها در انتها بررسی خود، حداقل ۷۳ ژن که در کنترل این رفتار منحصر به فرد نقش داشتند، مشخص کردند.

“براک هارپور”(Brock Harpur)، استادیار بخش حشره شناسی “دانشگاه پردو”(Purdue University) آمریکا اظهار داشت: ما حالا با شناسایی این ژن ها می توانیم مکانیسم رفتار را بررسی نماییم و ابزارهایی را برای پرورش دهندگان زنبور عسل عرضه دهیم تا بتوانند زنبورهای سالم تری پرورش دهند.
پژوهشگران قصد دارند یک برنامه آزمایشی را جهت بررسی رفتار زنبورها عرضه کنند و برپایه اطلاعات ژنتیکی هر کدام، نسبت به پرورش آنها اقدام نمایند.
این پژوهش، در مجله “Genome Biology and Evolution” به چاپ رسید.