به گزارش عاشق وب آژانس نوآوری بریتانیا نمونه اولیه یک هواپیمای کاملا خودکفا به نام ˮققنوسˮ(Phoenix) را ساخته است که با سلول خورشیدی و مکانیزمی الهام گرفته شده از بدن ماهی ها کار می کند.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، همکاری برخی دانشگاه ها و شرکت های خصوصی اسکاتلند به رهبری “اندرو ری” از کالج “هایلندز اند آیلندز پرث” منجر به توسعه یک وسیله نقلیه پروازی شده است که گفته می شود نخستین هواپیمای دارای نیروی محرکه متغیر شناور است.
یک نمونه اولیه بدون سرنشین از ققنوس در ماه مارس یک پرواز آزمایشی را در پورتسموث انگلستان انجام داد و موفق به ۱۲۰ متر پرواز شد.
ققنوس که شبیه یک بالن بالدار است، یک هوانورد پایدار و خودران با ۱۵ متر طول و عرض ۱۰.۵ متر است و از یک فناوری شبیه به کیسه باد در بدن ماهی استفاده می نماید تا حرکت خویش را از راه انتقال از سبک تر از هوا شدن به سنگین تر از هوا شدن انجام دهد.
اغلب ماهی های استخوانی با پر و خالی کردن کیسه باد خود شنا می کنند. این اصل همینطور در جلیقه های غواصی به کار گرفته می شود که اجازه می دهد وزن خویش را برای حفظ تعادل کنترل کنند.
ققنوس هم از همین اصل برای یک طراحی بسیار ساده و ارزان قیمت استفاده می نماید و با استفاده از انرژی خیلی کم می تواند پرواز کند.
“ری” می گوید: ققنوس نیمی از زمان خویش را بعنوان یک هواپیمای سنگین تر از هوا و نیم دیگر را بعنوان یک بالن سبک تر از هوا عمل می کند و این انتقال تکراری بین این دو حالت تنها منبع نیروی محرکه آن است.
داخل این هواپیما پر از هلیوم است تا بتواند به هوا بلند شود و همینطور حاوی کیسه هوا است تا هوا را برای کاهش ارتفاع به داخل بکشد و فشرده کند. این حرکت سبب حرکت رو به جلو هواپیما و کمک به انتشار هوای فشرده شده از راه یک دریچه در عقب می شود.
این سیستم به ققنوس اجازه می دهد تا کاملاً خودران باشد. تنها انرژی مورد نیاز برای پمپ ها و دریچه های خویش را با یک باتری فراهم می آورد که توسط سلول های خورشیدی سبک و قابل انعطاف بر روی بال و دم آن شارژ می شود.
وسایل نقلیه مبتنی بر این فناوری می توانند بعنوان ماهواره های کاذب استفاده شوند و گزینه ای بسیار ارزان برای فعالیت های مخابراتی فراهم می کنند.
هواپیماهای مشابه ققنوس فعلی بسیار پیچیده و بسیار گران هستند. در مقابل ققنوس به صرفه است و کاربردهای جدید هم در اختیار قرار می دهد.
طبق گفته تیم سازنده، ققنوس همینطور می تواند در خط کارمن یا لبه فضا که خطی فرضی در آسمان در ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری از سطح دریاهای آزاد زمین و نشان دهنده مرز میان اتمسفر زمین و فضای بیرونی آن است کار کند، جایی که می تواند بعنوان یک پلت فرم پرتاب ماهواره های کوچک یا همان تاسواره ها عمل کند.
هدف فعلی این است که ققنوس را در ارتفاع ۲۰ هزار متری به پرواز درآورند، جایی که پنل های خورشیدی نصب شده بر روی آن اجازه می دهد تا چند روز در آن ارتفاع به پرواز ادامه دهد.
این پروژه سه ساله توسط آژانس نوآوری بریتانیا شروع شد و الان تیم سازنده می گوید به دنبال تولیدکنندگان بزرگ برای کمک به مرحله بعدی توسعه است.
More Stories
رگولاتوری اعلام کرد؛ رشد تعداد مشترکین و ضریب نفوذ خدمات ارتباطی
گوگل به اجبار کروم را می فروشد
قدرتمندترین تراشه هوش مصنوعی انویدیا بیش از اندازه داغ می شود