بدن جنس نر به شکل یک جنگجو تکامل یافته است!

عاشق وب: بنظر می رسد مردان واقعاً جنگجو به دنیا می آیند، چونکه بر طبق یک مطالعه جدید، بدن جنس مذکر به شکل یک جنگجوی تخصصی و بمنظور مشت زدن و ضرب و شتم رقبای جنسی فرگشت یافته است.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، یک مطالعه جدید نشان داده است که بدن مردان برای پیروزی در نزاع ها با رقبای جنسی و فریفتن و قدرت نمایی در مقابل زنان تکامل یافته است، برای اینکه مردان در طول تاریخ همیشه مجبور به نزاع برای پیروزی بر مردان دیگر و جلب نظر زنان و فرزندان خود بوده اند.
بدین سبب این فشار سبب شده است که بدن مردان تغییر کند و قدرتمندتر و انفجاری تر شود.
این امر منجر به آنچه می شود که بعنوان “دودیسی جنسی”(sexual dimorphism) شناخته می شود که نشان دهنده اختلافات جسمی بین نر و ماده در یک گونه است.
دودیسی جنسی به تفاوت فنوتیپی جنس نر با ماده(یا به بیان ساده تر تفاوت ظاهری) در یک گونه زیستی گفته می شود. مهم ترین مثال برای دودیسی جنسیتی، وجود اندام تناسلی متفاوت در جنس نر و ماده اغلب جانوران است. تفاوت در خاصیت های ثانویه جنسی مثل رویش مو در بعضی نقاط بدن، اندازه و فیزیک بدنی، و رفتارها از دیگر مصداق های دودیسی جنسی است.
دودیسی جنسی برآمده از فشارهای فرگشتی است که ساختار اجتماعی و نحوه جفت گیری و زندگی گروهی جانور بر وی تحمیل می کند. برای نمونه در گونه های جانوری که ساختار اجتماعی چندزنی دارند و تهاجم های درون گروهی شدیدتر است، دودیسی جنسی بیشتر است، چونکه نرها برای تصاحب مادگان باید هرچه بیشتر بزرگ و زورمند شوند تا بتوانند بر نرهای رقیب پیروز شوند. از همین روی، فشار فرگشتی، نرها را به افزایش اندازه جثه واداشته و دودیسی جنسی بیشتر می گردد. برای نمونه در گوریل ها که در گروه های تک نری-چندماده ای زندگی می کنند، نرها بسیار درشت تر از ماده ها هستند. از طرف دیگر در گیبون ها که در خانواده های تک همسری زندگی می کنند، نر و ماده هم اندازه اند.
یک نمونه آشکار در مورد ارتباط دودیسی جنسیتی و شیوع چندهمسری، پرهای زیبا و خیره کننده پرندگانی چون طاووس و قرقاول است که جنس نر را کاملاً از جنس ماده متمایز می کند. این پرها هیچ فایده ای به جز جلب نظر جنس ماده ندارند و از هر نظر دیگر به ضرر حیوان هستند. میزان زیادی انرژی برای تولید این پرها صرف می شود، وزن و اندازه این پرها برای جانور دست و پا گیر است و مهم تر از همه توجه شکارچیان را به خود جلب می کند. یافتن یک قرقاول نر برای یک روباه بسیار راحت تر از یافتن قرقاول ماده است که پرهایش رنگی استتاری دارند.
علیرغم این ها جنس نر با داشتن این پرها می تواند شمار بیشتری از مادگان را مجذوب خود کند و با جفت گیری با ایشان تعداد زیادی فرزند از خود بجای بگذارد. یک قرقاول بسیار زیبا ممکنست فقط یک فصل عمر کند و در همین یک فصل شش ماده را آبستن کند، اما یک قرقاول محجوب با پر و بال ساده شاید ۱۰ سال عمر کند، اما نتواند هیچ همسری بیابد.
این سؤال که دودیسی جنسیتی انسان ها در رقابت جنسی و استراتژی های جنسی کوتاه مدت و بلندمدت آنها چه تأثیراتی داشته از بحث های قدیمی و دامنه دار در زیست شناسی فرگشتی است. در انسان میانگین نسبت جرم مرد به جرم زن چهار به سه است. این رقم کمتر از گوریل های چندهمسری اما بیشتر از گیبون های تک همسر است. از همین رو، احتمالاً در دوران فرگشت انسان ساختارهای اجتماعی تا اندازه ای ساختارهای چندهمسری بوده است.
بگفته دیلی و ویلسون، تفاوت مذکر و مؤنث در انسان بیشتر از پستانداران تک همسر اما بسیار کمتر از پستانداران به شدت چندهمسر است. یکی از توضیحات پیشنهادی این است که روند تکامل جنسیتی انسانی بیشتر به خویشاوند نزدیک خود بونوبو(نوعی شامپانزه) شباهت داشته که از نظر دودیسی جنسیتی بسیار شبیه به انسان است.

پژوهشگران در این مطالعه جدید دریافته اند که با گذشت هزاران سال، مردانی که قادر به جنگیدن نبوده اند، به آرامی از گردونه خارج شده اند و در نتیجه، مردان قدرتمندتر که در درگیری ها بهتر عمل می کردند، باقی مانده اند.
نتیجه نهایی این است که بدن های جنس نر در روند فرگشت یا تکامل به مرور طوری تغییر یافته است که در مشت زدن و دعوا کردن خوب عمل کند.
بعنوان مثال، پژوهشگران آمریکایی در یک آزمایش دریافتند که ضعیف ترین مرد، سخت تر از قوی ترین زن مشت می زند.
پژوهشگران در این مطالعه نوشتند: دودیسی جنسی غالباً از انتخاب صفات اسکلتی-ماهیچه ای خاص ناشی می شود که موجب بهبود عملکرد مبارزاتی در مردان می شود.
در این مطالعه آمده است: در انسان ها، یک نوع متداول جنگیدن، شامل استفاده از مشت بعنوان سلاح است.
پژوهشگران در یک آزمایش مشت زنی دریافتند که میانگین قدرت مردان، ۱۶۲ درصد بیشتر از زنان است.
این در حالیست که وقتی نوبت به آزمایش پرتاب نیزه رسید، میزان تفاوت چندان زیاد نبود که این مساله بر تکامل مردان برای جنگیدن و نه برای شکار دلالت دارد.
پروفسور “دیوید کریر” از دانشگاه یوتا اظهار داشت: این یک نمونه چشم گیر از دودیسی جنسی است که سازگار با مردان بوده است تا برای نبرد و مبارزه با مشت قوی تر شوند.
وی ادامه داد: اگر هدف ما این باشد که در آینده همه نوع خشونت را به حداقل برسانیم، درک تمایلات و ماهیت و طبیعت ما، کمک کننده خواهد بود.
پژوهشگران قدرت مشت زدن ۲۰ مرد و ۱۹ زن را اندازه گیری کردند. این کار بمنظور آزمایش این فرضیه بود که قدرت فوقانی بدن مردان ممکنست بمنظور شکار با نیزه به وجود آمده باشد.
اما در این آزمایش مشخص شد که دو جنس، تفاوت مدلول داری در مشت زنی و پرتاب نیزه دارند.
پژوهشگران معتقدند این امر ثابت می کند که بدن مرد بجای پرتاب اسلحه ها، برای مشت زدن تکامل یافته است.
مطالعات قبلی نشان داده اند که بطور متوسط​​، قسمت فوقانی بدن مردان ۷۵ درصد بیشتر از توده عضلانی دارد و ۹۰ درصد قدرتمندتر از زنان است، اما تابحال مشخص نبود به چه دلیل.
نتایج این مطالعه در مجله Experimental Biology انتشار یافته است.

منبع: عاشق وب