تا سال ۲۰۲۵ کربن دی اکسید جو به بالاترین سطح ۳ و سه دهم میلیون سال قبل می رسد

عاشق وب: دانشمندان ˮدانشگاه ساوت همپتونˮ(University of Southampton) انگلیس در مطالعه اخیرشان اظهار کرده اند تا سال ۲۰۲۵ میزان کربن دی اکسید جو بیش از هر زمان دیگری طی ۳٫۳ میلیون سال قبل خواهد بود.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، دوره “پلیوسن” زمانی بود که دمای جهانی سه درجه سانتی گراد گرم تر از پیش صنعتی یک بود و سطح دریا ۲۰ متر بالاتر از زمان فعلی بود و علت آن نیز عموما به سبب وجود یخسارهای کوچک گرینلند و سرزمین جنوبی بود.
یَخسار انبوهه ای از یخ حاصل از یخچال طبیعی است که پهنه پیرامون خودرا بپوشاند و از ۵۰ هزار کیلومتر مربع بزرگ تر باشد. یخسارها از جزیره های یخی یا یخچال ها بزرگ ترند. تنها یخسارهای موجود جنوبگان و گرینلند می باشند.
بررسی سطح کربن دی اکسید در طول دوره گرم اواسط پیاسنزین(mPWP) درک دانشمندان از رفتار سیستم زمین در وضعیت آب و هوایی گرم را ارتقا می دهد.
در یک مطالعه جدید دانشمندان انگلیسی ترکیب شیمیایی فسیل های ریز را که به اندازه سر سوزن بودند و از اعماق رسوبات اقیانوس دریای کارائیب جمع آوری شده بودند را مورد بررسی قرار دادند.
با بهره گیری از داده ها پژوهشگران غلظت کربن دی اکسید جو زمین را در دوره پلیوسن بازسازی کردند. آنها دریافتند که تا سال ۲۰۲۵، سطح دی اکسید کربن اتمسفر(CO۲) به احتمال زیاد بسیار بالاتر از ۳.۳ میلیون سال قبل خواهد بود.
دکتر “الوین دو لا وگا”(Elwyn de la Vega) رهبر این مطالعه اظهار داشت: دانستن درباره میزان کربن دی اکسید در گذشته زمین بسیار هیجان انگیز است برای اینکه به ما می گوید چگونه سیستم آب و هوا، یخسارها و سطح دریا قبلاً به سبب افزایش سطح کربن دی اکسید تغییر کرده اند. ما این بازه زمانی خاص را با جزئیات بی سابقه ای مورد مطالعه قرار دادیم برای اینکه اطلاعات بسیار خوبی را برای درک بهتر وضعیت اقلیمی فعلی ما فراهم می آورد.
برای مطالعه دانشمندان از ترکیب ایزوتوپی عنصر بور که بطور طبیعی بعنوان ناخالصی در پوسته های زئوپلانکتونی به نام “روزن داران” وجود دارد، استفاده کردند.
اندازه این موجودات تقریباً نیم میلی متر است و به مرور زمان مقدار زیادی از آنها در بستر دریا جمع آوری می شوند و گنجینه ای گرانبها از اطلاعات مربوط به آب و هوای گذشته زمین را می سازند. ترکیب ایزوتوپیک بور در پوسته های آنها بستگی به اسیدیته(pH) آب دریایی دارد که در آن روزن داران زندگی می کردند. رابطه تنگاتنگی بین کربن دی اکسید اتمسفریک و اسیدیته آب دریا وجود دارد و این به آن معنا است که میزان کربن دی اکسید جو در گذشته را می توان با اندازه گیری دقیق بور در پوسته های باستانی محاسبه کرد.
دکتر “توماس چاک”(Thomas Chalk) یکی از نویسندگان این مطالعه اظهار داشت: تمرکز بر روی بررسی یک دوره زمین شناسی گرم در گذشته راهی مناسب برای مطالعه نحوه واکنش زمین به کربن دی اکسید است. نتایج مطالعه ما نشان میدهد که گرم ترین قسمت پلیوسن بین ۳۸۰ تا ۴۲۰ بخش در میلیون “کربن دی اکسید” در جو بود. این شبیه به مقدار امروز است که در حدود ۴۱۵ بخش در میلیون است. هم اکنون میزان کربن دی اکسید جو در حدود ۲.۵ بخش در میلیون در سال درحال افزایش است و این به آن معناست که تا سال ۲۰۲۵ این میزان به میزان بیشتری طی ۳.۳ میلیون سال قبل خواهد رسید.
پروفسور “گاوین فاستر”(Gavin Foster) یکی از پژوهشگران این مطالعه اظهار داشت: دلیل این که ما امروز دمای هوایی مانند دوره پلیوسن و سطح دریای آن زمان را نداریم این است که مدتی طول می کشد تا آب و هوای زمین به تعادلی با میزان کربن دی اکسید بالاتر برسد و به سبب انتشار گازهای گلخانه ای سطح کربن دی اکسید در حال صعود است.

منبع: عاشق وب