کشف جدید ترین نشانه از اینکه ما حالا هم در حال فرگشت هستیم

به گزارش عاشق وب محققان می گویند وجود یک شریان میانی ​​اضافی نشان از روند تکاملی جدیدی در بدن انسان دارد که در ۱۴۰ سال قبل در میان جمعیت انسانی سه برابر افزایش داشته است.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، همه ما در مورد “انتخاب طبیعی” شنیده ایم، اما آیا واقعاً معتقد هستیم که گونه های ما در عصر و روزگار کنونی هم در حال فرگشت یا تکامل هستند؟ این سوالی است که افراد اندکی روی آن تأمل می کنند.
حالا یک مطالعه جدید انجام شده است که اثبات می کند ما الان هم در حال تکامل هستیم و این دانش به لطف تحقیق در مورد شریان بازو محقق شده است. این قسمت از بدن، هنگامی که برای نخستین بار در رحم مادر تشکیل می شود، وظیفه تأمین خون بازو و دست ما را بر عهده دارد.
این شریان که به “شریان میانی”(median artery) هم مشهور است، بعد از آنکه دو شریان یا رگ دیگر در بزرگسالی ایجاد می شود، ناپدید می شود. با این وجود، تحقیقات جدید نشان داده است که خیلی از ما هم اکنون شریان میانی را در طول زندگی خود حفظ می نماییم که یک رویداد مرموز است که قبلا وجود نداشته است.
“شریان میانی” شریانی است که گاهی در انسان و سایر حیوانات یافت می شود و به نظر می آید شیوع آن در انسان در حال افزایش می باشد و از ۱۰ درصد برای متولدین اواسط دهه ۱۸۸۰ به ۳۵ درصد در انتها قرن بیستم رسیده است. این شریان در صورت وجود، در بازو و بین شریان شعاعی و شریان “اولنار” یافت می شود.
“ماسیج هنه برگ” نویسنده ارشد این مطالعه و متخصص آناتومی در دانشکده پزشکی دانشگاه “آدلاید” اظهار داشت: این[موضوع] در انسان مدرن یک تکامل خرد است و شریان میانی نمونه کاملی از چگونگی فرگشت ما است، چونکه انسان هایی که اخیراً متولد می شوند، در مقایسه با انسان های نسل های قبلی به میزان بیشتری دارای این شریان هستند.
“هنه برگ” و همکارانش کشف کردند که فقط ۱۰ درصد از افراد متولد دهه ۱۸۸۰ شریان میانی خویش را حفظ نموده اند. با این وجود، ۳۰ درصد از متولدین اواخر قرن بیستم حالا آنرا دارند.
این نشان دهنده سریع ترین نرخ تکاملی برای انسان ها از ۲۵۰ سال قبل است و اگر در همین مسیر و به همین شکل ادامه یابد، بزودی شاهد حفظ این خصوصیت فیزیکی برای اغلب انسان ها خواهیم بود.
“تگان لوکاس” از محققان این مطالعه و آناتومیست و دیرینه شناس دانشگاه “فلیندرز” اظهار داشت: این افزایش می تواند ناشی از جهش ژن های درگیر در ایجاد عروق میانی یا مشکلات سلامتی مادران در دوران حاملگی یا هر دو باشد. اگر این روند ادامه یابد، اکثریت افراد تا سال ۲۱۰۰ دارای شریان میانی بازو خواهند بود.
باآنکه دیدن اینکه ما هنوز در حال فرگشت هستیم، هیجان انگیز است، اما همانطور که می دانید امکان دارد فرگشت در جهت مثبت نباشد. بعنوان مثال همین شریان میانی بازو با سندرم تونل کارپال مرتبط دانسته شده است.
“نشانگان مجرای مچ دستی” یا “سندرم تونل کارپال” شایع ترین نوروپاتی به دام افتادن عصب است که در نتیجه فشردگی عصب میانی در ناحیه تونل کارپال ایجاد می شود.
عصب میانی در ناحیه مچ دست از زیر بافت همبندی مچ دست و از روی استخوان های مچ عبور می کند، اگر به هر علتی این فضا تنگ شده باشد به این عصب فشار وارد شده و اختلالات حسی و حرکتی در انگشتان دست بروز می کند که به این بیماری “سندرم تونل کارپال” گفته می شود. در این فضا(تونل کارپال) هشت تاندون سطحی و عمقی دست و تاندون بلند شست به همراه عصب میانی عبور می کنند. هر عاملی که سبب کاهش اندازه تونل یا افزایش حجم بافت های داخل تونل شود، علایم بیماری را بوجود می آورد.
شیوع این بیماری در خانم های خانه دار میانسال، کاربران کامپیوتر، نجاران، تصویرگران، کارگران، قصاب ها و مکانیک های خودرو و رانندگان ماشین های سنگین بیشتر است.
این مطالعه در مجله Anatomy انتشار یافته است.

منبع: weblover.ir