توانایی شنوایی تحت تأثیر چشم ها قرار دارد

به گزارش عاشق وب پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی نشان داده اند که توانایی شنیدن تا حدود قابل توجهی تحت تأثیر چشم ها قرار دارد.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، پژوهش جدیدی که به سرپرستی “دانشگاه بوستون”(Boston University) انجام شده است، نشان داده است که توانایی ما در شنیدن موثر، تا حدود زیادی تحت تأثیر موقعیت چشمانمان قرار دارد. یافته های این پژوهش حاکی از این است که توجه شنیداری ما اساسا با توجه بصری در هم آمیخته است. به عبارت دیگر، نگاه کردن به منبع صدا می تواند به بهتر شنیدن آن کمک نماید.
“کالین چری”(Colin Cherry) در اوایل ۱۹۵۰، این سوال را مطرح کرد: چگونه ما می توانیم صحبت های یک نفر را هنگامی که دیگران به صورت همزمان صحبت می کنند، درک کنیم؟
پژوهشگران بیشتر از نیم قرن است که تلاش دارند به این سؤال پاسخ دهند. در این سال ها، چندین مدل فرضی عرضه شده اند که نشان داده اند بینایی ما، نقش مهمی در کمک به هدایت شنیداری بر عهده دارد. این مدلها نشان می دهند که حرکات لب و صورت، توانایی پردازش شنوایی را بخصوص برای کسانی که مشکل شنوایی دارند، تقویت می کنند اما هنوز یک سوال مهم باقی مانده است. این که آیا نگاه کردن به یک جهت خاص، توجه شنوایی ما را به همان سمت هدایت می کند یا خیر.
پژوهشگران “دانشگاه دوک”(Duke University) طی پروژه ای که در سال ۲۰۱۸ انجام شد، رابطه عجیبی میان حرکت چشم و ارتعاشات لاله گوش یافتند. پژوهشگران دریافتند که حتی در صورت عدم وجود هر گونه صدا، هماهنگی متمایزی میان چشم و گوش وجود دارد که نشان داده است لاله های گوش ما از نظر فیزیولوژیکی، نسبت به اطلاعات مکانی در ارتباط با چیزی که به آن نگاه می نماییم، واکنش نشان می دهند.
این پژوهش جدید که به سرپرستی “ویرجینیا بست”(Virginia Best)، پژوهشگر دانشگاه بوستون صورت گرفته است، بعضی از واضح ترین شواهدی را که تا به امروز در مورد نحوه تأثیر توجه شنیداری بر چشم ها گردآوری شده اند، عرضه می دهد.
بست اظهار داشت: انگیزه اصلی ما این بود که امکان دارد موقعیت چشم در چنین شرایطی که پوشش اطلاعاتی قوی در آن وجود دارد، بسیار مهم باشد. دومین انگیزه، علاقه ما به شکلی از هدایت بصری بود که در آن، از چشم ها برای هدایت شنوایی جهت دار استفاده می شود.
پژوهشگران در این پروژه، شرکت کنندگان را در مقابل پنج اسپیکر قرار دادند و سپس، توالی اعداد را از بلندگوهای گوناگون پخش کردند. گاهی اوقات، شرکت کنندگان راهنمایی می شدند تا به اسپیکری که صدا از آن پخش می شود، نگاه کنند و سپس برای ثبات بصری، به یک اسپیکر بی صدا نگاه کنند.
هنگامی که پژوهشگران از شرکت کنندگان خواستند تا توالی اعداد را تکرار کنند، دریافتند افرادی که مستقیما به اسپیکر پخش کننده صدا نگاه می کردند، نتایج بهتری در عملکرد خود داشتند.
هنگامی که شرکت کنندگان به اسپیکر خاموش نگاه کردند، عملکرد آنها گرفتار مشکل شد.
این پژوهش، تأثیر موقعیت چشم را در تشخیص صدا هنگام ادغام صحبت چند گوینده مشخص می کند و نشان داده است که عملکرد مطلوب، به هم ترازی فضای دیداری و شنیداری بستگی دارد.
این گونه پژوهش ها نشان می دهند که توجه شنیداری و دیداری اساسا به یکدیگر گره خورده اند. بست باور دارد که پردازش شنیداری مطلوب، به درجه ای از هماهنگی فضای میان گوش ها و چشم ها نیازمند است.
این پژوهش، در “Journal of the Acoustical Society of America” به چاپ رسید.