تاثیر ذرات معلق در هوا در سرعت گرفتن ابرهای طوفانی

پژوهشگران دانشگاه ˮام.آی. تیˮ در بررسی جدیدی توانستند تاثیر ذرات معلق در هوا را در افزایش سرعت ابرهای طوفانی شبیه سازی کنند.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از ساینمگ، یک پژوهش جدید نشان میدهد که ذرات معلق در جو همچون آلاینده های انسانی با ایجاد رطوبت بیشتر در هوای اطراف، سرعت ابرهای طوفانی را می افزایند.
نتایج این پژوهش، مکانیسم جدیدی را ارائه می کنند که به توضیح این پدیده جوی می پردازد که به شکل گسترده مشاهده شده اما به خوبی درک نشده است و یک پایه فیزیکی را برای پیش بینی افزایش شدت طوفان خصوصاً در مناطقی با مقدار بیشتری از ذرات معلق در هوا در نواحی گرمسیری فراهم می آورد.
پژوهش هایی که در سراسر جهان انجام شده اند، تاثیر ذرات معلق در هوا را بر آب و هوا، خصوصاً توانایی آنها را در ایجاد همرفت عمیق همچون آن دسته از همرفت ها که طی طوفان تندری تشکیل می شوند و طوفان های بزرگتر و شدیدتری را ایجاد می کنند، برجسته کرده اند.
پژوهش های پیشین، دو مکانیسم را نشان داده اند که تراکم ذرات معلق در هوا بواسطه آنها می تواند بر شدت همرفت اثر بگذارد. هر دو مکانیسم، انتشار گرمای نهان در جو را با متراکم شدن رطوبت در ابرها طی فاز گرم و یا منجمد شدن آن طی فاز سرد شامل می شوند.
با این وجود، ارتباط میان ذرات معلق در هوا و افزایش همرفت نامشخص مانده است و یکی از موانع اصلی برای درک خطرات شدید آب و هوایی در آینده محسوب می شود. این یک موضوع برجسته است؛ خصوصاً که کارهای انسانی، منبع قابل توجهی از ذرات معلق در هوا بشمار می رود.
“تریستان ابوت”(Tristan Abbot) و “تیموتی کرونین”(Timothy Cronin)، پژوهشگران دانشگاه “ام.آی. تی”(MIT) برای برطرف نمودن این مشکل، از “سیستم مدل سازی جوی”(SAM) استفاده کردند که می تواند فرآیندهای جامع تشکیل ابر را شبیه سازی کند و به بررسی تعاملات میان ابر و ذرات معلق در هوا بپردازد.
بااینکه نتایج پژوهش نشان می دهند که شبیه سازی های با وضوح بالا می توانند پیوند مشاهده شده میان ذرات معلق در هوا و همرفت را بازسازی کنند اما ابوت و کرونین دریافتند که هیچکدام از مکانیسم های پیشنهاد شده پیشین نمی توانند این نیرو را بطور کامل توضیح دهند.
پژوهشگران، سومین احتمال را مطرح کردند؛ این که تراکم بالای ذرات معلق در هوا با تولید ابرهای بیشتر، رطوبت محیط را بیشتر می کند و می تواند آب های متراکم شده بیشتری را با هوای اطراف ادغام کند.
این پژوهش، در مجله “Science” به چاپ رسید.

منبع: عاشق وب