خانمهایی که جهان را به سمت بهتر شدن تغییر دادند

به گزارش عاشق وب مانند سایر صنایع، علم هم مشکل کمبود زنان را دارد. به نقل از سازمان یونسکو تنها ۳۰ درصد از محققان در سرتاسر جهان زن هستند و آن دسته که در حوزه های علم، فناوری، مهندسی و ریاضیات فعالیت دارند معمولا نسبت به همتایان مردشان حقوق کمتری دریافت می کنند.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا، حالا نگاهی می اندازیم به خانمهایی که جهان را به سمت بهتر شدن تغییر دادند.

ریچل کارسون(Rachel Carson): زیست شناس دریایی و نویسنده
کارسون در منطقه ی روستایی پنسیلوانیا(Pennsylvania) در سال ۱۹۰۷ متولد شد. او به مدت ۱۶ سال بعنوان دانشمند دریایی در خدمات شیلات و حیات وحش ایالات متحده مشغول به کار بود. وی به علت راه اندازی جنبش جهانی محیط زیست شناخته شده است که بخشی از آن به لطف کتاب “بهار خاموش”(Silent Spring) او صورت گرفت. این کتاب صدمه های ناشی از آفت کش ها را افشا کرد.
کریستا کلهر(Christa Kelleher)، استاد دانشگاه سیراکیوز(Syracuse) و استادیار مجله ی “Earth Environmental Science” به مجله نیوزویک گفته است: “هنگامی که حرف از پیدا کردن فردی می شود که چهره علم و زندگی ما را برای همیشه تغییر داد، ذهن من بلافاصله به سمت ریچل کارسون می رود.”
“میراث کارسون همه ی ما را تشویق می کند تا تأثیرات عمیق و مضری که بر روی محیط زیست می گذاریم را درک نماییم. امروزه که برای مقابله با تغییرات جوی تلاش می نماییم این مورد درست به نظر می آید. کارهای کارسون زیبایی های جهان اطرافمان را به ما یادآوری می کند و نشان داده است که حفظ طبیعت واقعاً ارزش جنگیدن را دارد.

تو یویو(Tu Youyou): شیمی دان دارویی و مالاریاشناس
در سال ۲۰۱۷ “تویویو”، به رغم اینکه مدرک پزشکی یا دکتری نداشت، برنده ی جایزه ی نوبل پزشکی برای تحقیقات و فعالیت هایش برای یک داروی ضد مالاریا شد. او هیچگاه در خارج از کشور کار نکرده است. این نوبل، او را تبدیل به نخستین شخصی کرد که در کشور چین موفق به دریافت جایزه ی نوبل علمی شده است.
او بعد از تحصیل در رشته داروسازی در پکن، بعنوان محقق در آکادمی طب سنتی چین مشغول به کار شد و در اواخر دهه ۶۰ بعنوان رئیس مأموریت مخفی ۵۲۳ به رهبری کمونیست مائو زدونگ( Mao Zedong) برای درمان مالاریا انتخاب شد.
گروه او متون پزشکی چین باستان را خواندند و از یک ترکیب فعال در گیاه افسنطین استفاده کردند تا درمانی برای مالاریا بسازند. او نخستین فردی بود که این دارو را مصرف کرد و به رسانه های چینی اظهار داشت که بعنوان رئیس گروه این تحقیقات احساس مسئولیت می کند.

کیزمکیا کوربت(کیزی) (Kizzmekia “Kizzy” Corbett): ایمونولوژیست ویروسی
بعنوان سرپرست تیم واکسن کرونا و ایمونوپاتوژنز در موسسه ملی سلامت، کوربت درتولید واکسن مدرنا نقش داشت که توسط میلیون ها نفر در سرتاسر جهان استفاده شده است. به تازگی در زادگاهش در شهر هیلزبورگ(Hillsborough)، روز ۱۲ ژانویه به افتخار او نامگذاری کردند. وی در اوقات فراغت خود، با اطلاعات غلطی که در ارتباط با واکسن ها در فضای مجازی منتشر می شود مقابله می کند.
اشلی جی والاس(Ashley J. Wallace)، دستیار مدیر بخش آموزش و توسعه ی دانشگاه پنیسیلوانیا که دکترای شیمی دارد خطاب به نیوزویک اظهار داشت: خواندن سرگذشت و تاثیرگذاری پیشگامانی مانند وینفرد بارکسهوک(Winifred Burks-Houck) یک شیمیدان آلی محیطی، یا کاترین جانسون (Katherine Johnson) ریاضیدان، یک چیز است و شاهد زنده ی تاریخ و شکل گیری آن بودن چیز دیگری است که بسیار الهام بخش است.
والاس اظهار داشت: “همه گیری کووید-۱۹، سطوح مختلف نابرابری نژادی در درمان و تحقیقات بالینی را نمایان کرد، و در نتیجه سبب ایجاد بحث هایی پیرامون تأثیرات کووید-۱۹ شد که به صورت نامتناسبی سبب آلودگی و از بین رفتن افراد رنگین پوست می شود. کوربت نه تنها سبب پیشرفت علم می شود بلکه از صدا و جایگاه خود هم برای کمک به این چنین موضوع هایی استفاده می نماید.

باربارا مک کلینتوک(Barbara McClintock): سیتوژنتیست
مک کلینتوک در سال ۱۹۸۳ برای کشف ژن های اصطلاحا “جابه جا شونده” برنده ی جایزه نوبل پزشکی شد. او کشف کرد که چگونه عناصر ژنتیکی در کروموزوم ها توانایی جابجایی دارند به صورتی که سبب روشن یا خاموش شدن (بیان یا عدم بیان) ژن های همسایه (کناری) می شوند.
این اکتشاف درک دانشمندان از نحوه ی وراثت الگوهای ژنتیکی را تغییر داد.
جوآن تورنو(Joanne Tornow)، دستیار مدیر بخش علوم زیستی در بنیاد ملی علوم ایالات متحده به نیوزویک اظهار داشت: “عبور از مرزهای علم و عرضه روش های نوین برای درک جهان امکان دارد دشوار باشد و نظریه ها امکان دارد مورد شک یا تمسخر قرار گیرند، این امر بخصوص برای دانشمندان زن صادق بوده است. “
” برای من بعنوان یک دانشمند جوان زن که اخیرا فعالیت خویش را در زمینه زیست شناسی و ژنتیک آغاز کرده، باربارا الهام بخش بوده است، نه تنها برای نبوغش در کشف سازه های جابه جا شونده بلکه برای شجاعتش در اعلام وجود این سازه ها آن هم هنگامی که نظرش مخالف تمامی باورهای متعارف آن زمان در ارتباط با مکانیسم های ژنتیکی بود.
“مقاومت در مقابل نظریه های وی سبب شد مک کلینتوک در سال ۱۹۵۳ انتشار مقاله های خویش را متوقف نماید، اما همین نظریه ها سبب شد تا وی در سال ۱۹۸۳ برنده ی نوبل پزشکی شود و تبدیل به تنها زنی شود که تا به امروز این جایزه را به تنهایی و نه به صورت مشترک در این دسته دریافت کرده است.

سوزان بند هورویتز(Susan Band Horwitz): بیوشیمی دان
هورویتز، استاد برجسته دپارتمان داروسازی مولکولی در کالج پزشکی آلبرت انیشتین است. او جهت استفاده از مولکول های موجود در طبیعت برای درمان سرطان شناخته شده است.
وی در تولید داروی تاکسول، که از گیاه سرخدار گرفته شده است، همکاری کرد. این دارو که مورد تایید سازمان غذا و داروست برای درمان بیشتر از یک میلیون بیمار مبتلا به بیماری هایی همچون سرطان های پستان، تخمدان و ریه استفاده می شود.
مارینا هولز (Marina Holz)، استاد زیست سلولی و آناتومی دانشگاه پزشکی نیویورک به نیوزویک اظهار داشت که هوویتز با کارهای خود، سبب نجات جان های بی شماری شده است.

سالی راید(Sally Ride): فضانورد و فیزیکدان
سالی راید بعنوان نخستین زن آمریکایی و جوان ترین فرد آمریکایی، در ۱۸ ژوئن ۱۹۸۳، بعنوان مهندس پرواز با شاتل فضایی چلنجر اس تی اس Challenger STS-۷) ۷) به فضا سفر کرد و تاریخ ساز شد. وی در آن زمان ۳۲ ساله بود و تابحال هم جوان ترین فضانورد آمریکایی است که به فضا سفر کرده است.
وی در سال ۱۹۷۷ تبلیغ روزنامه ناسا در خصوص جذب دانشمندان جوان برای کار بعنوان متخصص مأموریت در پروازهای فضایی را دید و درخواست داد و یکی از تنها پنج زنی بود که پذیرفته شد.

ایزابلا آکینبا کوآکی(Isabella Akyinbah Quakyi): ایمنی شناس
کوآکی چهار دهه از فعالیتهای کاری خویش را صرف مقابله با مالاریا کرد، وی در زمینه های مختلف همچون ایمنی شناسی و تولید و توسعه واکسن ها فعالیت نموده است. او هم اکنون استاد ایمنی شناسی و انگل شناسی دانشکده بهداشت عمومی در کالج علوم بهداشتی دانشگاه غنا است.
در سال ۲۰۱۹ او برنده ی مدال از انجمن پزشکی و بهداشت گرمسیری آمریکا برای کار بر روی داروهای گرمسیری شد.
او بیشتر از ۸۰ مقاله در ۱۰۰ مجله معتبر منتشر نموده و در برخی از کمیته ها و هیئت های ملی و بین المللی همچون کرسی “زنان در علوم و فناوری” یونسکو در منطقه آفریقای غربی شرکت کرده است. کوآکی در تولید واکسن پپتید هم نقش داشت. او این کار را با شبیه سازی پروتئینی که توسط مالاریا ترشح می شود انجام داد.