آذر ۲, ۱۴۰۳

عاشق وب

سایتی برای دوستداران وب. اخبار روز فناوری اطلاعات را در سایت عاشق وب دنبال کنید

ترمیم بینی با کمک چاپ ۳ بعدی

Rate this post

به گزارش عاشق وب محققان ˮدانشگاه آلبرتاˮ در مطالعه اخیرشان تکنیک جدیدی را برای چاپ سه بعدی غضروف در اشکال سفارشی ابداع نموده اند. از این روش میتوان برای ترمیم بینی بیماران مبتلا به سرطانی پوست بهره برد و در نتیجه دیگر احتیاج به گرفتن نمونه غضروف از دیگر قسمت های بدن بیماران نیست.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، بینی یکی از رایج ترین قسمت ها برای تشکیل سرطان پوست است و این مورد با عنایت به میزان قرار داشتن آن در معرض آفتاب، قابل درک است. برای درمان این امر اغلب به برداشتن قسمت هایی از پوست و غضروف نیاز است اما با عنایت به برجستگی بینی در صورت، افراد خواستار اصلاح این ناهنجاری ها هستند.
معمولاً انجام این کار با استفاده از غضروف های گرفته شده از قسمت دیگری از بدن مانند دنده ها انجام می شود. اما این کار هم به نوبه خود مشکلات بیشتری را بوجود می آورد چون که تهاجمی است و می تواند به عوارض دیگری منجر شود و دیگر اینکه نمونه های غضروف همیشه با شکل بینی به خوبی هماهنگ نمی شوند.
در مطالعه جدید محققان دانشگاه آلبرتا غضروف جایگزین را در آزمایشگاه رشد دادند. این مساله هر دو مشکل را برطرف می کند چونکه دیگر نیازی به گرفتن نمونه از جای دیگر بدن نیست و میتوان آنها را دقیقاً متناسب با شکل بینی صورت فرد شکل داد.
محققان این مطالعه سلول های غضروف بینی انسان را برداشته و سپس آنها را با هیدروژل ساخته شده از کلاژن گاو مخلوط کرد. سپس این ماده به شکل مورد نیاز چاپ زیستی سه بعدی شد و حدود چهار هفته برای کشت در آزمایشگاه قرار گرفت. طی آن زمان غضروف درست می شود و آماده پیوند به بیمار است.

“آدتولا ادیسیدا”(Adetola Adesida) نویسنده این مطالعه اظهار داشت: این به نفع بیمار است چون که در این روش آنها می توانند روی تخت اتاق عمل بروند. در ۳۰ دقیقه کار بافت برداری از بینی آنها انجام می شود و بعد از آن می توانیم به صورت خاص برای آنها غضروف بسازیم. حتی می توانیم سلول ها را ذخیره کرده و بعداً از آنها برای ساختن هر آنچه برای جراحی لازم است استفاده نماییم.
محققان آلبرتا در مرحله بعدی میزان عملکرد غضروف رشد یافته در آزمایشگاه بعد از پیوند به حیوانات را آزمایش خواهند کرد. محققان امیدوارند که طی دو یا سه سال آینده این آزمایش را بر روی انسان انجام دهند.
یافته های این مطالعه در مجله “FASEB” انتشار یافته است.