پروتئین خوشه ای کلید ساخت واکسن برای انواع جدید کروناویروس

یک پژوهشگر آمریکایی باور دارد که کلید ساخت واکسن برای انواع جدید کووید-۱۹، در پروتئین خوشه ای کروناویروس نهفته است.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، انواع جدید کروناویروس، به لزوم عرضه گزینه های بیشتر واکسن در سالهای آینده منجر می شوند. یک پژوهشگر حوزه علوم پزشکی در “دانشگاه ایالتی آیووا”(Iowa State University) باور دارد که کلید این پیشرفت در نحوه اتصال ویروس به سلول های انسان است.
“مایکل چو”(Michael Cho)، استاد علوم پزشکی دانشگاه ایالتی آیووا، به بررسی چگونگی ابداع واکسن های کووید-۱۹ پرداخته است که دامنه اتصال گیرنده های کروناویروس یا بخشی از ویروس را که به گیرنده سلولی میزبان معروف به “ACE2” متصل می شود، هدف قرار می دهد. این فرایند اتصال، به ویروس امکان می دهد تا به سلول های میزبان برسد و به عفونت منجر شود.
پادتن های تولیدشده توسط واکسن های آزمایشی، به دامنه اتصال ویروس یا “RBD” آن حمله می کنند. RBD، بخشی از پروتئین خوشه ای ویروس می باشد که به سلول های میزبان متصل می شود تا عفونت را آغاز کند. چو، پروتئین خوشه ای را به یک کلید تشبیه می کند. RBD هم بخشی از این کلید است که وارد قفل می شود.
چو اظهار داشت: پروتئین خوشه ای، کلیدی است که قفل را باز می کند و RBD، بخشی از کلید است که شیارهای و برآمدگی هایی دارد. اگر پادتن ها به RBD حمله کنند، کلید دیگر کار نمی کند و در قفل می ماند؛ بدین ترتیب از مبتلا شدن به این بیماری پیشگیری می شود. ما نیاز نداریم پادتن هایی ضد کل پروتئین خوشه ای بسازیم که ساخت آنها دشوارتر است. ما می توانیم بر بخشی از RBD تمرکز نماییم.
این روش، با روش سه واکسنی که هم اکنون در آمریکا برای مقابله با کووید-۱۹ در دسترس هستند، متفاوت است. واکسن های آران ای پیام رسان که شرکتهای “فایزر”(Pfizer) و “مدرنا”(Moderna) آنها را تولید می کنند، مجموعه ای از دستورالعمل ها را عرضه می دهند که به سیستم ایمنی می آموزند چگونه در مورد پروتئین خوشه ای عمل کند تا به ایجاد واکنش ایمنی منجر شود. واکسن “جانسون و جانسون”(Johnson & Johnson)، بعنوان یک واکسن ناقل ویروس شناخته می شود که نسخه اصلاح شده ای از یک ویروس متفاوت را به کار می گیرد.
چو و همکارانش، آزمایش های متمرکز بر RBD را روی موش ها انجام دادند و توانستند طی سه تزریق، واکنش پادتن را در آنها ایجاد کنند. این پژوهش نشان داد که یک یا دو تزریق کافی است.
چو و همکارانش قصد دارند این روش را در آزمایش های انسانی هم مورد بررسی قرار دهند.
این پژوهش، در مجله “Frontiers in Immunology” به چاپ رسید.

منبع: عاشق وب