پانسمان زخم های مزمن با استفاده از پروتئین انسانی!

به گزارش عاشق وب پژوهشگران آلمانی کوشش می کنند نوعی بانداژ برای پانسمان زخم های مزمن ابداع کنند که با استفاده از پروتئین انسانی ساخته شده است.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، برای ساختن پانسمانی که بدن انسان بتواند آنرا به خوبی تحمل کند، بهتر است از موادی استفاده گردد که از خود انسان گرفته شده اند. این روشی است که پژوهشگران آلمانی در پیش گرفته اند تا یک بانداژ مبتنی بر “تروپوالاستین”(Tropoelastin) ابداع کنند.
مولکول های پروتئین تروپوالاستین، به صورت طبیعی توسط بدن انسان تولید می شوند و عنصر اصلی سازنده “الاستین”(Elastin) به شمار می روند. الاستین، یک پلیمر زیستی است که به پوست و اندام ها، خصوصیت کشسانی می بخشد. دانشمندان در گذشته کوشیده اند که با تزریق مستقیم تروپوالاستین به زخم ها، جای زخم را کاهش دهند اما موفقیت چندانی نداشتند.
پژوهشگران “موسسه فرانهوفر”(Fraunhofer Institute)، “دانشگاه مارتین لوتر هاله ویتنبرگ”(MLU) و شرکت زیست فناوری “اسکینومیکز”(Skinomics)، درحال بررسی استفاده از این پروتئین در یک بانداژ برای زخم های مزمنی هستند که درمان آنها دشوار است.
آنها از یک فرایند الکتروریسی استفاده کردند تا نانوالیاف تروپوالاستین را تولید کنند که به یکدیگر پیوند داده می شوند و ورقه ای از مواد شبیه به الاستین را می سازند. به قول پژوهشگران، پانسمان به دست آمده، سازگاری زیستی، دوام، تجزیه پذیری زیستی و خصوصیت های مکانیکی مطلوب مشابه خصوصیت های پوست را ترکیب می کند.

علاوه بر این، با عنایت به ماهیت زخمی که بانداژ برای درمان آن طراحی می شود، میتوان خصوصیت هایی مانند اندازه منافذ و خواص مکانیکی آنرا تغییر داد. اسکینومیکز، آزمایش های پیش بالینی را جهت بررسی سازگاری زیستی پانسمان شروع کرده و تابحال نتایج خوبی را گزارش داده است.
دکتر “کریستین اشملزر”(Christian Schmelzer)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: الاستین از نظر شیمیایی و آنزیمی، بسیار بادوام و زیست سازگار است و هنگامی که بعنوان یک ماده زیستی در انسان مورد استفاده قرار بگیرد، رد شدن ایمونولوژیکی را به دنبال ندارد. ازاین رو ما می خواهیم راهکارهای جدیدی را برای درمان زخم های پیچیده برپایه تروپوالاستین انسانی ابداع نماییم.