کهکشان راه شیری زودتر از انتظار دگرگون می شود

عاشق وب: جریان های ماژلانی که آسمان شب را دگرگون خواهند کرد زودتر از تصور به کهکشان ما می رسند.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، کهکشان راه شیری با دو همسایه سرسخت خود یعنی کهکشان های کوتوله ابر ماژلانی بزرگ و کوچک(Magellanic Clouds) مسابقه طناب کشی دارد. این دو کهکشان که در مجموع وزن آنها ۱۷ میلیارد برابر خورشید است و حدود ۱۰۰ برابر از کهکشان راه شیری کم وزن ترند به آرامی توسط گرانش کهکشان ما و گرانش یکدیگر درحال متلاشی شدن هستند.
کشمکش سه میلیارد ساله این کهکشان ها موجب ایجاد کمانی بلند از گازهای داغ موسوم به جریان ماژلانی(Magellanic Stream) در آسمان نیمکره جنوبی شده است. این جریان ماژلانی دنباله ابرهای ماژلانی است. سرانجام یک روز این جریان ها به کهکشان ما برخورد می کند و کهکشان راه شیری را غرق گازهای تشکیل دهنده ستارگان کرده و منظره آسمان شب را برای همیشه تغییر خواهد داد.
اما ممکنست آن روز زودتر از آن چه تصور می کردیم فرا برسد.
طبق تحقیقات جدید که در ماه نوامبر در مجله ی “The Astrophysical Journal Letters” انتشار یافته است، جریان های ماژلانی از آنچه که قبل تر تخمین زده شده بود به کهکشان ما نزدیک تر هستند. تعدادی از محققان بر طبق رصدهای اخیر از ساختار این جریان ها، تاریخچه تعامل ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک با یکدیگر و با کهکشان ما را شبیه سازی کردند. آنها دریافتند که این نوارها تنها در فاصله ۶۵ هزار سال نوری از زمین قرار دارند یعنی پنج برابر از آنچه قبل از این تصور می کردیم نزدیک ترند.
به گفته ی پژوهشگران، این یافته ها نه فقط نشان میدهد که جرم این جریان ها یک پنچم آن چیزی است که قبل از این تصور می کردیم بلکه نشان میدهد که آنها زودتر از تصور یعنی در حدود ۵۰ میلیون سال دیگر به کهکشان ما برخورد خواهند کرد.

تصویر هابل از ابر ماژلانی بزرگ
“اسکات لوچینی”(Scott Lucchini)، دانشجوی کارشناسی ارشد از دانشگاه “ویسکانسین مدیسون” و نویسنده اصلی این مقاله می گوید: قسمت هیجان انگیز این تحقیقات زمانی بود که مدل سازی ها این جریان ها را نزدیک تر از آن چه تصور می کردیم به کهکشان ما نشان داد. ما حالا می دانیم که این جریان ها در بخش خارجی قرص کهکشان راه شیری قرار دارند.
این ارزیابی جدید محل قرارگیری جریان های ماژلانی بر طبق تحقیقاتی که سال قبل در مجله ی “نیچر”(Nature) انتشار یافت، انجام گرفت. نویسنده اصلی آن مقاله نیز “لوچینی” بود. در آن تحقیقات پژوهشگران دریافتند که ابر ماژلانی بزرگ با هاله ای از گازهای یونیزه شده داغ که دمای آنها به ۵۰۰ هزار درجه سانتی گراد می رسد، احاطه شده است. این دما حدودا یک پنجم یا یک ششم دمای لایه خارجی خورشید ما است. پژوهشگران این لایه داغ را هاله ماژلانی(Magellanic Corona) نامیدند.
وجود این هاله، تاریخچه تشکیل ابرها و نوارهای ماژلانی را تغییر می دهد. این لایه داغ گازی در اطراف ابر ماژلانی بزرگ به جرم کلی کهکشان های کوتوله می افزاید و فشار را بر این دو کهکشان هنگام گذر از هاله افزایش می هد.
محققان با در نظر گرفتن این نیروها، دست به ساخت شبیه ساز کامپیوتری جدیدی زدند تا تاریخچه ابرها و جریان های ماژلانی را مدل سازی کنند. پژوهشگران کار خودرا بطور معکوس شروع کردند و از مکان فعلی ابرها آغاز نموده و در زمان به عقب رفتند تا به نحوه تعامل کهکشان های کوتوله طی سالهای برای رسیدن به نقطه فعلی دست یابند.
آن ها دریافتند که دو کهکشان کوتوله به مدت حدود سه میلیارد سال به دور یکدیگر می چرخیدند و در زمانی که این دو کهکشان در دام کهکشان راه شیری افتادند ابر ماژلانی کوچک خلاف جهت عقربه های ساعت به دور ابر بزرگ تر در گردش بوده است و جریان های ماژلانی ایجاد می کرده است.
برخلاف یافته های پیشین، شبیه سازی های پژوهشگران نشان داد که این جریان ها به سمت کهکشان راه شیری می آیند و از آن دور نمی شوند و در فاصله ی نزدیک ۶۵ هزار سال نوری از کهکشان ما قرار دارند. دو ابر ماژلانی در فاصله های دورتری قرار گرفته اند و یکی حدود ۱۸۰ هزار و دیگری ۲۰۰ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد.
“اندرو فاکس”(Andrew Fox)، محقق موسسه علوم تلسکوپ فضایی در مریلند و از نویسندگان این مقاله در اطلاعیه ای اظهار داشت: اصلاح این فاصله درک ما را از جریان های ماژلانی تغییر می دهد.
این بدان معناست که هر آنچه که دانشمندان در مورد جریان های ماژلانی می دانستند باید بازبینی شود همچون زمانی که کهکشان ما آنها را بطور کامل خواهد بلعید. هر حیاتی که ده ها میلیون سال دیگر روی زمین باشد آسمان را به شکلی کاملا متفاوت نسبت به امروز مشاهده خواهدنمود.

منبع: عاشق وب