چرا افراد مسن در مقابل کروناویروس لطمه پذیرتر هستند؟

گروهی از پژوهشگران ایتالیایی و آمریکایی در بررسی جدید خود، به بررسی علت ابتلای افراد مسن به کووید-۱۹ شدید و مرگ و میر ناشی از آن پرداخته اند.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، “کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲”(SARS-CoV-2) که عامل بیماری کووید-۱۹ است، نشانه های شدیدتری را برای افراد مسن به همراه دارد و آنها را در معرض خطر بستری شدن در بیمارستان و مرگ و میر قرار می دهد. گروهی از پژوهشگران ایتالیایی و آمریکایی، در بررسی جدیدی دریافته اند که بیان گیرنده موسوم به “ACE2” که برای ورود ویروس به سلول ضروری می باشد، در ریه موش ها و انسان های پیر افزایش می یابد.
همچنین، آنها نشان داده اند که بیان ACE2، با کوتاه شدن یا اختلال در عملکرد تلومر در سلول های انسانی کشت شده هم راه است که از نشانه های رایج پیری بشمار می رود و در موش ها افزایش می یابد. این افزایش، به لطمه DNA بستگی دارد که از تلومرهای ناکارآمد ناشی می شود. یافته های این پژوهش، یک توضیح مولکولی احتمالی را در مورد افزایش لطمه پذیری افراد مسن نسبت به کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ ارائه می کند.
دلیلهای بیشتر بودن نشانه های شدید مرگ و میر در افراد مسن در واکنش به عفونت کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲، نامشخص است. بیان ACE2، ارتباط مثبتی با سن بیماران دارد. بیان کمتر ACE2 در کودکان نسبت به بزرگسالان ممکنست توضیح دهد که چرا کووید-۱۹ در کودکان، شیوع کمتری دارد و بیان گیرنده ACE2 ممکنست به پیشروی کووید-۱۹ و پیش آگهی در مورد آن کمک نماید. یافته های این پژوهش نشان می دهند که بیان پروتئین ACE2 در ریه های انسان و موش درحال پیر شدن، همچون در سلول های موسوم به “ATII” افزایش می یابد. ACE2 در ریه ها، بیشتر در سطح سلول های ATII یافت می شود؛ بدین سبب این سلول ها احیانا هدف اصلی عفونت کروناویروس در ریه ها هستند. کروناویروس عمدتاً بواسطه قطرات تنفسی منتشر می شود و ریه، اولین عضو مورد نظر ویروس می باشد. سینه پهلو، شایع ترین عارضه ای است که در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ مشاهده می شود و احتمال بروز آن ۹۱ درصد است.
پژوهشگران برای آشکار ساختن مکانیسم مولکولی ورای تنظیم مثبت ACE2 طی پیری، به مدلهای درون کشتگاهی و درون جانداری روی آوردند که تعدادی از جنبه های کلیدی پیری را نشان می دهند. پیری، با کوتاه شدن تلومر و بروز لطمه در طیف وسیعی از بافت ها در گونه های مختلف همچون انسان هم راه است. تلومرها، نواحی موجود در انتهای کروموزوم های خطی هستند که برای محافظت از انتهای کروموزوم ها در مقابل کوتاه شدن طی چرخه های تکراری سلولی که به از دست رفتن اطلاعات ژنتیکی منجر می شود، ضروری هستند. هنگامی که تلومرها به شدت کوتاه می شوند، مسیرهای واکنش لطمه DNA را فعال می کنند.
پژوهشگران با هدف قرار دادن آنزیم اصلی مسیر واکنش لطمه DNA موسوم به “ATM”، واکنش لطمه DNA تلومر را مهار کردند و بطور خاص با بهره گیری از “الیگونوکلئوتیدهای آنتی سنس تلومری”(tASO)، به مهار لطمه DNA تلومر پرداختند.
هر دو روش، از افزایش ACE2 بعد از لطمه تلومر در سلول های کشت شده پیر موش ها جلوگیری می کنند. همین طور این گروه پژوهشی، از یک مدل کشت سلولی استفاده کردند که در آن، واکنش لطمه DNA بطور خاص و با نتایج یکسان در تلومرها فعال می شود. یافته ها نشان می دهند که این فعال سازی واکنش، مسئول افزایش تنظیم ACE2 است. درک مکانیسم حساسیت در رابطه با سن نسبت به عفونت کروناویروس، برای روش های درمانی هدفمند مهم می باشد. این مکانیسم، در اصل ممکنست مهار بواسطه الیگونوکلئوتیدهای آنتی سنس تلومری را شامل شود.
همین طور ACE2، در تنظیم فشار خون و تعادل مایعات و املاح نقش دارد و در سایر بافت های انسان مانند قلب و کلیه بیان می شود. بنابراین، یافته های گزارش شده در این پژوهش ممکنست نتایج پزشکی گسترده تری فراتر از کووید-۱۹ داشته باشند.
با این وجود، برای تعیین این که آیا کاهش بیان ACE2، بر میزان عفونت کروناویروس و شدت علایم کووید-۱۹ در مدلهای درون جانداری اثرات مفیدی دارد یا خیر، به پژوهش های بیشتری نیاز است. همچنین، باید بررسی های بیشتری صورت گیرد تا بفهمیم که سیگنال دهی لطمه DNA چگونه به افزایش بیان ژن ACE2 منجر می شود.
این پژوهش، در مجله “EMBO reports” به چاپ رسید.

منبع: عاشق وب