آیا امکان ساخت ایستگاه فضایی در ماه وجود دارد؟

حضور یک ایستگاه فضایی در ماه می تواند بسیار مفید باشد اما آیا امکان ساخت یک ایستگاه فضایی در ماه وجود دارد؟ آیا انسان ها می توانند این رویا را به واقعیت تبدیل کنند؟
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، تا حالا بشر چندان در امتداد تحقق این رویا به واقعیت موفق نبوده است. یکی از دلایلی که ما ایستگاه فضایی روی ماه نساخته ایم این است که افراد زیادی به آنجا فرستاده نشده اند و تا حالا تنها در شش ماموریت موفق شده ایم فضانوردان را به ماه ببریم. این فرود روی ماه نیز در یک دوره سه ساله و بین سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ انجام شد و قسمتی از یک سری ماموریت های فضایی به نام ماموریت های آپولو بود.
نوع موشکی که آن سال ها برای ارسال فضانوردان به ماه استفاده شد، موشکی بسیار قدرتمند به نام “سترن ۵ ” بود که دیگر تولید نمی گردد. این بدان معناست که هم اکنون، ما موشکی نداریم که به اندازه کافی قدرتمند باشد که بتواند افراد را به ماه برساند چه رسد به این که بتوانیم یک ایستگاه فضایی در آنجا بسازیم.
اما ما باردیگر آغاز به ساخت موشک های قدرتمند کرده ایم. شرکت اکتشاف فضایی اسپیس ایکس درحال ساخت موشک های جدیدتر و بزرگ تر است که می تواند فضانوردان را به ماه برساند. ناسا همین طور درحال برنامه ریزی ماموریت های جدیدی برای ارسال فضانوردان به ماه است.
با این وجود، تفاوت زیادی بین یک سفر کوتاه و ساخت ایستگاه فضایی در ماه وجود دارد. یکی از راه های انجام آن این است که قطعات ایستگاه فضایی را بصورت تکه تکه روی زمین ساخته، قطعات را به ماه برده و سپس آنرا در ماه کنار یکدیگر قرار دهیم. این کار شبیه نحوه ساخت ایستگاه فضایی بین المللی است چونکه طی آن پروژه، قطعاتی به فضا برده شد و سپس توسط فضانوردان در کنار هم قرار گرفتند.
با این وجود، ایستگاه فضایی بین المللی تنها ۲۵۰ مایل(۴۰۰ کیلومتر) از سطح زمین فاصله دارد. اما فاصله ماه تا زمین ۲۳۰ هزار مایل(۳۸۴هزار کیلومتر) است. هر سفر به ماه حدود سه روز طول می کشد و به مقادیر باورنکردنی سوخت برای سفر به آنجا نیاز است که این مساله نیز بطور بالقوه بر مشکلات آب و هوایی روی زمین می افزاید.
هم اکنون بهترین ایده این است که پایه و اساس ایستگاه فضایی را تا حد امکان از موادی که در ماه یافت می شود، بسازیم. بتن قمری(Lunar concrete) بعنوان مصالح ساختمانی احتمالی در آنجا، روی زمین مورد آزمایش قرار گرفته اند.
روی زمین می توانید از شن یا ماسه، سیمان و آب، بتن بسازید. ما هیچ کدام از این موارد را در ماه نداریم، اما آنچه داریم گرد و غبار و گوگرد ماه است. این مواد را می توان ذوب و با هم مخلوط کرد. هنگامی که این مخلوط سرد شود، ماده جامدی تولید می کنند که از خیلی از موادی که ما در زمین استفاده می نماییم قوی تر است.
مسئله دیگری که باید به آن توجه نمود، مسئله غذا و انرژی است. ما همین طور باید به این فکر نماییم فضانوردانی که در ایستگاه فضایی می مانند به چه چیزهایی نیاز دارند. با اهمیت ترین چیز تامین غذا و برق برای تامین انرژی تجهیزات، تولید غذا و هوای قابل تنفس است. دانشمندان روی چگونگی رشد غذا در فضا کار کرده اند. در ایستگاه فضایی بین المللی، فضانوردان درحال انجام آزمایش هایی برای رشد سبزیجات با بهره گیری از روش بالش های خاکی(soil pillows) هستند. گزینه دیگر پرورش گیاهان با بهره گیری از روش هیدروپونیک است.
کشت هیدروپونیک یا آب کشت شیوه کشت گیاه بدون خاک می باشد. در این نوع کشت متخصصان نیازهای غذایی گیاه را اندازه گیری کرده و بجای خاک با بهره گیری از آبی که به گیاه داده می شود با افزودن عناصر ریزمغذی و درشت مغذی و نگه داشتن گیاه توسط مواد نگهدارنده بی اثر مانند پرلیت عملاً نیاز به خاک منتفی می شود.
به دست آوردن انرژی در ماه پیچیده تر از حد تصور ما است. بهترین راه استفاده از انرژی خورشیدی حاصل از خورشید است. با این وجود، ماه هر ۲۸ روز یک دفعه می چرخد. این بدان معناست که یک ایستگاه فضایی در یک موقعیت ثابت روی ماه به مدت ۱۴ روز در خورشید و سپس به مدت ۱۴ روز در تاریکی خواهد بود و بدون نور، تجهیزات خورشیدی نیز کار نخواهند کرد.
یکی از راه های حل این مشکل، ساخت ایستگاه فضایی در قطب شمال یا جنوب ماه و تغییر موقعیت پنل های خورشیدی در سطح ماه است. در آن صورت این پنل ها نور خورشید را دریافت می کنند برای اینکه می توانند بچرخند. از جانب دیگر، ممکنست اصلا نیازی به یک پایگاه در سطح ماه نداشته باشیم برای اینکه ناسا درحال برنامه ریزی برای ساخت ماهواره ای برای گردش به دور ماه است. موشک هایی که از سطح ماه پرتاب می شوند، برای فرار از گرانش ماه سوخت بیشتری مصرف می کنند، اما این مساله درباره ماهواره چندان زیاد نیست. این بدان معناست که وجود ماهواره حتی بهتر از یک پایگاه در ماه خواهد بود.