نایب رئیس فراکسیون انقلاب مطرح کرد: پرونده گردانندگان کانال های هتاک و افشاگر به کجا رسید؟

به گزارش عاشق وب، نایب رییس فراکسیون انقلاب مجلس شورای اسلامی، اشاره کرد: آبروی افراد حتی اگر خطاکار هم باشند، بازیچه نیست که داخل ریل و خارج از ریل داشته باشد، آبرو همچون خون است که حتی یک قطره از آن حرمت دارد و حفظ حرمت آن، بیش از همه بر عهده دستگاه های مسئول است و خودی و غیرخودی و متعلق به کدام جریان نمی شناسد.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا، محسن پیرهادی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در یادداشتی با عنوان «واجب فراموش شده حاکمیت» اشاره کرد: اینکه شهروندان، در مقابل موج تخریب و توهین سازمان یافته، احساس بی پناهی و تنهایی کنند و قانون به دادشان نرسد. برای دستگاه های عریض و طویل نظارتی، امنیتی و قضایی یک فاجعه به تمام معناست.
پیرهادی ادعاها و اعتقادات خودرا در این یادداشت به شرحی که می خوانید بیان کرده است: «یک. مدتی پیش خبری منتشر گردید که گردانندگان چند کانال تلگرامی به دست حفاظت اطلاعات سپاه دستگیر شده اند. محتوای این کانال ها، افشاگری و انتشار اخبار آغشته به دروغ درباره ی چهره های مختلف کشور است. آن زمان، روزنه ای باریک از امید و خوشی در دل ها باز شد که بالاخره مقرر است دستگاه های امنیتی ما، عِرض و آبروی افراد را محترم بدانند و دفاع از آبروی مومنان را وظیفه و رسالت خود بدانند؛ هرچند با گذشت زمان و فراموش شدن ماجرا، همان روزنه نور امید نیز هر لحظه تاریک تر و باریک تر می شود و وضعیت، همان روال سابق را دارد.
دو. خدشه به آبروی افراد، وقتی به دفعات و مقابل افراد گوناگون در هر موقعیت و جایگاهی باشد، اقدامی مقابل حقوق عامه است و بدین جهت که جامعه را برای افراد ناامن می کند، انتظار است که حتی دستگاه قضا منتظر شکایت فرد مورد افترا نماند و دادستانی رأسا به عنوان مدعی العموم مقابل فرد مفتری و هتاک اقامه دعوا کند. حال آن که نه فقط وضعیت ما چنین نیست، بلکه بعد از شکایت افراد گوناگون در پرونده های تهمت و افترا، باز هم اقدامی در خور حفظ آبروی شهروندان صورت نمی گیرد. بنده کمترین با افراد خیلی از این دست روبرو بوده ام، با وجود آن که این افراد بواسطه جایگاه اجتماعی و سیاسی یا شخصیت فردی، صاحب نفوذ در کشورند اما در مقابل اتهامات و دروغ پراکنی هایی از این دست احساس بی پناهی و ابراز ناامیدی برای حل این اتفاقات می کنند. این برای دستگاه های عریض و طویل نظارتی، امنیتی و قضایی یک فاجعه به تمام معناست که شهروندان، در مقابل موج تخریب و توهین سازمان یافته، احساس بی پناهی و تنهایی کنند و قانون به دادشان نرسد. این نکته را هم باید همین جا اضافه کرد که واژه «سازمان یافته» تحلیل و تفسیری می طلبد که این یادداشت، گوشه ای از اوراق آنرا بالا خواهد زد.
سه. شفاف و بی پرده باید پرسید، پرونده گردانندگان دستگیر شده کانال های هتاک و افشاگر به کجا رسید؟ چرا تعدادی از آنها آزادانه به فعالیت عادی خود ادامه می دهند؟ مگر برمبنای دین ما، حرمت آبروی مومن، همچون حرمت نفس و بالاتر از کعبه نیست؟ آیا نباید به پرونده پرده دران آبرو و اعتبار افراد، عمومی رسیدگی کرد و گزارش آنرا به اطلاع عموم رساند؟ چه مصلحتی موجب می شود که برخورد سخت و پشیمان کننده با چنین مواردی صورت نپذیرد؟ یک مدیر اجرائی، فعال اقتصادی، روزنامه نگار و کنشگر اجتماعی باید سال ها تلاش کند و بخواند و بنویسد تا ذره ذره آبرو و اعتبار جمع کند و چند موجود بی اخلاق با ربط و بی ربط، یک شبه آنرا بریزند و نگران از عواقب آن هم نباشند.
چهار. گاهی حتی بعد از بازداشت های چندروزه و آزادی بعد از آن، این مسئله در ذهن تداعی می شود که دستگاه نظارتی مربوطه، با فرد هتاک و افشاگر به تفاهم رسیده اند و در ازای عفو و پشتیبانی، از او مطالبه می کنند که از این پس هم به کار خود ادامه دهد، فقط با این تفاوت که بفرموده و «روی ریل» حرکت نماید و برمبنای قواعد و نسبت به چهره هایی افشاگری کند که از او خواسته می شود. نه آقایان! آبروی افراد حتی اگر خطاکار هم باشند، بازیچه دست شما نیست که داخل ریل و خارج از ریل داشته باشد، آبرو همچون خون است که حتی یک قطره از آن حرمت دارد و حفظ حرمت آن، بیش از همه بر عهده دستگاه های مسئول است و خودی و غیرخودی و متعلق به کدام جریان نمی شناسد.

پنج. «متأسفانه در فضای مجازی کشور ما آن رعایت های لازم با وجود آنهمه تأکیدی که داشته ام، صورت نمی گیرد و در یک جهاتی واقعاً رهاشده است. باید کسانی که مسئول هستند حواسشان باشد.» این سخن عینا از طرف مقام معظم رهبری در سال قبل بیان شده است. این تاکید را برای کسانی آورده ام که خودرا مجتهد مسلم می دانند وتا تا از دو لب مبارک رهبری چیزی نشنوند، به اجتهاد خود عمل می کنند. بماند که گاهی بعد از دستور مؤکد رهبر معظم انقلاب هم باز برمبنای رویه پیشین خود حرکت کرده و تفسیر به رأی می کنند. اینکه فضای مجازی رها و به قول ایشان «ول» است، یعنی این آبروی من و شماست که بی پناه و رها مانده و کسی متولی و مدافع آن نیست.
شش. چند سال پیش و در دادگاه های موسوم به استجازه، آبروی شمار زیادی از فعالان اقتصادی کشور ریخته شد که امروز تعدادی از آن افراد به کلی بی گناه شناخته شده و تبرئه گردیده اند. آیا کسی برای اعاده حیثیت و جبران خسارت معنوی واردشده بر زندگی و روح و آبروی این افراد فکری کرده است؟ اگر فکری شده که چرا اقدامی نمی بینیم و اگر فکری نشده که هزاران بار آه وافسوس!
هفت. ما رهبر معظم انقلاب را همچون پدر می دانیم و در کوران ناملایمات و فشارها به او پناه می بریم. اگر نگوییم دستگاه های متولی دراین زمینه، بر سر آبروی افراد اهل مسامحه اند یا بدتر از آن که خدا کند درست نباشد، امیدوار هستم پیگیری جدی و قاطع این مسئله از طرف دفتر مقام معظم رهبری بتواند التیام بخش و جبران کننده باشد.»