دلیل بوی بد سیاره اورانوس مشخص شد

عاشق وب: پژوهشگران انگلیسی، سرانجام توانستند با کمک ˮتلسکوپ جمنایˮ، دلیل بوی بد اورانوس را تشخیص دهند.
به گزارش عاشق وب به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس الرت، سرانجام ستاره شناسان دریافتند که ابرهای اورانوس از چه تشکیل می شوند و دلیل بوی بدی که از این سیاره متصاعد می گردد چیست. برای اولین بار، وجود سولفید هیدروژن – گازی که بوی آن مانند بوی تخم مرغ فاسد است – به وضوح تشخیص داده شد.
به رغم پژوهش هایی که در طول چند دهه گذشته انجام شد، تشخیص ترکیب ابرهای اورانوس، بسیار دشوار بود.
می دانیم که در جو، گاز متان وجود دارد و متان، دلیل آبی بودن اورانوس است(گاز متان بدون بوست) و همینطور می دانیم که وجود گازهای هیدروژن و هلیوم در آنجا، به خاطر اکتشافات کاوشگر “وویجر ۲” (Voyager 2) است که در گذشته به پرواز درآمد اما تشخیص غلظت ترکیبات دیگر مانند آب، آمونیاک و سولفید هیدروژن، کمی دشوارتر بوده زیرا این سیاره، با ما فاصله بسیاری دارد و امکان تشخیص آن با تلسکوپ معمولی، بسیار ضعیف است. بخصوص اینکه با وجود دسته ای ابر، اغلب این گاز شکل دهنده ابر، زیر ناحیه ای که می توانیم ببینیم مخفی شده و تنها کمی از آن در قسمت بالای ابرها دیده می گردد. بدین ترتیب، تشخیص آن، بسیار دشوار است.
اما تجهیزات و روش ها همیشه در حال بهبود هستند. یک گروه پژوهشی متشکل از ستاره شناسان، برای مشاهده دقیق اورانوس، راه جدیدی جهت استفاده از تلسکوپ “جمنای”(Gemini) یافته اند.

این گروه پژوهشی که “پاتریک ایروین”(Patrick Irwin)، فیزیکدان سیاره ای “دانشگاه آکسفورد”(University of Oxford) انگلستان، سرپرستی آن را بر عهده دارد، از این تلسکوپ هشت متری برای تحلیل طیف بینی دقیق ابرها بهره برد.
آنها، نور خورشید را از ناحیه ای درست بالای لایه ابری قابل دیدن، منعکس کردند و مطمئن شدند که بدون تردید در آنجا، سولفید هیدروژن وجود دارد.
ایروین اظهار داشت: درحالی که شناسایی خطوطی که تلاش در تشخیص آنها داشتیم، دشوار بود، به خاطر حساسیت تلسکوپ، موفق شدیم آنها را شناسایی نماییم. باآنکه می دانستیم که می توانیم این خطوط را تشخیص دهیم، تصمیم گرفتیم آنها را با تلسکوپ جمنای بررسی نماییم.
همچنین این پژوهش، اورانوس را از دیگر سیاره های گازی درون منظومه شمسی یعنی مشتری و زحل که در جو آنها، آمونیاک زیادی وجود دارد اما در قسمت بالای ابرهایشان، سولفید هیدروژن نیست، مشخص کرد. علاوه بر این، سرنخ هایی درباره سیاره نپتون که از نظر ترکیب بندی به اورانوس شباهت دارد، عرضه داد.

“لی فلچر”، دانشمندان سیاره شناسی “دانشگاه لیسستر” (University of Leicester) انگلستان اظهار داشت: در طول شکل گیری منظومه شمسی، تعادل میان نیتروژن و سولفور (و آمونیاک سولفید هیدروژن تازه کشف شده در اورانوس)، با دما و مکان شکل گیری سیارات، مشخص شد.
این مبحث نشان داده است که امکان دارد زحل و مشتری، جدا از سیارات یخی اورانوس و نپتون و همه این سیارات هم جدا از سیارات سنگی عطارد، ونوس، زمین و مریخ شکل گرفته باشند.
شاید نسل آینده تلسکوپ های زمینی و فضایی مانند “تلسکوپ بزرگ ماژلان”(Giant Magellan Telescope) و “تلسکوپ فضایی جیمز وب”(James Webb Space Telescope) بتوانند جزئیات بیشتری را در این باره نشان دهند.
در هر حال، یک کاوشگر فضایی برای بررسی دقیق تر اورانوس فرستاده خواهد شد. باآنکه حتی در صورت اثبات نهایی ماموریت، این کاوشگر، حداقل چند سال بعد پرتاب می شود، ناسا، پژوهشی در مورد آن انجام داده است.
این پژوهش در مجله ” Nature Astronomy” به چاپ رسیده است.